Page 33 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ_A' Λυκείου

33
Παρίσι, 17 Φλεβάρη 1903
Φίλε Κύριε,
Εδώ και λίγες ημέρες πήρα το γράμμα σας. Θέλω να σας ευχαριστήσω για τη μεγάλη
και πολύτιμη, για μένα, εμπιστοσύνη που μου δείχνετε. Δε μπορώ όμως να κάνω
τίποτα περισσότερο. Δε μπορώ να μπω στην τεχνική των στίχων σας: κάθε είδους
κριτική βλέψη είναι κάτι τόσο ξένο από μένα… Η κριτική είναι το χειρότερο μέσο
για ν’ αγγίξεις ένα έργο τέχνης: καταντάει πάντα σε πετυχημένες, λίγο ή πολύ
παρανοήσεις. […] Ρωτάτε αν είναι καλοί οι στίχοι σας. Ρωτάτε εμέναν. Ρωτήσατε,
βέβαια, κι άλλους πριν. Τους στέλνετε στα περιοδικά. Τους συγκρίνετε μ’ άλλα
ποιήματα, αναστατωνόσαστε, όταν κάποιοι αρχισυντάχτες σάς γυρνάνε πίσω τα
ποιητικά σας δοκίμια. Από δω κι εμπρός (μια και μου επιτρέψατε να σας δίνω
συμβουλές) σας παρακαλώ να τ’ απαρνηθείτε όλ’ αυτά. Η ματιά σας είναι γυρισμένη
προς τα έξω˙ αυτό, προπάντων, δεν πρέπει να κάνετε τώρα πια. Κανένας δε μπορεί
να σας συμβουλέψει ή να σας βοηθήσει, κανένας. Ένας μονάχα δρόμος υπάρχει: […]
Βυθιστείτε στον εαυτό σας, ψάξτε στα βάθη, απ’ όπου πηγάζει η ζωή σας. Εκεί θα
βρείτε την απόκριση στο ρώτημα: πρέπει να δημιουργείτε; Δεχτείτε την όπως θ’
αντηχήσει, χωρίς να γυρέψετε το νόημά της. Ίσως βγει πως η Τέχνη σας καλεί. Τότε,
αγκαλιάστε αυτή τη μοίρα, κρατήστε την για πάντα απάνω σας, μ' όλο το βάρος και
το μεγαλείο της, χωρίς ποτέ ν’ αποζητήσετε καμιάν αμοιβή απ' έξω. […] Σας στέλνω
πίσω τους στίχους, που φιλικά μου εμπιστευτήκατε. Και σας ευχαριστώ, άλλη μια
φορά, για τη μεγάλη κι εγκάρδια εμπιστοσύνη σας. Προσπάθησα, στην ανυπόκριτη
τούτη απάντησή μου, γραμμένη όσο δυνόμουν καλύτερα, να φανώ της εμπιστοσύνης
αυτής κάπως περισσότερο άξιος απ’ ό,τι πραγματικά είμαι, ο ξένος εγώ.
Μ’ αφοσίωση και συμπάθεια
Rainer Maria Rilke
Σημείωση: Η παραπάνω επιστολή είναι απόσπασμα από το βιβλίο του Ράινερ-Μαρία Ρίλκε «Δέκα γράμματα
σ’ ένα νέο ποιητή», Μετάφραση Μάριος Πλωρίτης, εκδόσεις Ίκαρος 1978. Πρόκειται για τα γράμματα που είχε
στείλει ο Ράινερ-Μαρία Ρίλκε, από το 1903 ώς το 1908, σ’ έναν άγνωστό του νέο, τον Franz Xaver Kappus, μαθητή
της Στρατιωτικής Σχολής κι αργότερα ανθυπολοχαγό του αυτοκρατορικού στρατού της Αυστροουγγαρίας, ο οποίος
σύντομα αποσύρθηκε από τον στρατό και αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία.