Page 40 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ_Γ' Λυκείου

40
Η ανάπτυξη, βέβαια, των ανθρώπων αντί για την ανάπτυξη των σκουπιδοπροϊόντων θα
απαιτούσε μιαν άλλη οργάνωση της εργασίας, η οποία θα έπρεπε να παύσει να είναι αγγαρεία
και να γίνει πεδίο προβολής των ικανοτήτων του ανθρώπου˙ μιαν αληθινή δημοκρατία που θα
συνεπαγόταν τη συμμετοχή όλων στη λήψη των αποφάσεων˙ μιαν άλλη οργάνωση παιδείας,
ώστε να διαπλάθονται πολίτες ικανοί «να άρχουν και να άρχονται βάσει των νόμων», σύμφωνα
με τη θαυμάσια έκφραση του Αριστοτέλη.
[Εξετάσεις Γ΄ Λυκείου, Μάιος 2003]
Τώρα που ολοκληρώσατε τη μελέτη σας αναφορικά με όλους τους τρόπους και τα μέσα
πειθούς, να διαβάσετε το παρακάτω κείμενο που έχει επιλεγεί, επειδή συγκεντρώνει πολλά από
τα στοιχεία της πειθούς, και να εντοπίσετε όσο το δυνατόν περισσότερους τρόπους και μέσα
πειθούς.
Η λαϊκή ελληνική παραδοσιακή μαγειρική
Η ελληνική μαγειρική ανήκει στον λαϊκό πολιτισμό, διαμορφώθηκε σ’ αυτήν τη χώρα
μέσα από πολλούς αιώνες, με έντονα στοιχεία εντοπιότητας, λόγω του αποκλεισμού
που επέβαλε στο παρελθόν η γεωφυσική ποικιλία του τόπου. Ας πούμε, ένα βραδάκι
του Σεπτέμβρη στο Πάπιγκο θα φάτε φακόπιτα (ναι, πίτα με φακές), ενώ την ίδια
εποχή στην Κάλυμνο θα φάτε σπινιάζο (συντηρημένους με θαλασσινό νερό «σωλήνες»,
ένα είδος κοχυλιού) με το ουζάκι σας. Στο Πάπιγκο με πουλόβερ, στην Κάλυμνο με
εξώπλατο. Αυτή είναι η Ελλάδα.
Αστική μαγειρική δεν υπήρξε εντός των συνόρων, αλλά μόνο στα μεγάλα κέντρα
του Ελληνισμού της διασποράς. Αυτή μπολιάστηκε στον ελλαδικό κορμό μετά
τον διωγμό ή την απλή παλιννόστηση των κατοίκων αυτών των περιοχών και την
εγκατάστασή τους στη μητέρα πατρίδα. Άλλωστε εδώ δεν υπήρξε καν άστυ με την
τυπική σημασία της λέξης. Το Νέο Ελληνικό Κράτος είναι πράγματι πολύ νέο (μόλις
εκατόν εβδομήντα ετών), αλλά κι αυτό ήταν μισό μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του
εικοστού αιώνα -οπότε ενσωματώθηκαν η Ήπειρος, η Μακεδονία, η Θράκη και πολλά
νησιά.
Η Μεγάλη Μαγειρική είναι έντεχνη δημιουργία με εθνικά χαρακτηριστικά, σήμερα
πια και παγκόσμια και πολυπολιτισμικά. Για να ασκηθεί αυτό το είδος της τέχνης,
όπως έχει γίνει λόγου χάρη στη Γαλλία και την Ιταλία, προϋποτίθεται η γνώση της
παραδοσιακής μαγειρικής και η εξάσκηση σ’ αυτήν. Αυτό το πέρασμα από τη συλλογική
στην ατομική δημιουργία είναι μια διαδικασία που υπακούει σε συγκεκριμένους
κανόνες. Κανένας μάγειρας, όσο εμπνευσμένος κι αν είναι, δεν αυτοσχεδιάζει από
το μηδέν. Ο αυτοσχεδιασμός στις Τέχνες -Καλές ή εφαρμοσμένες- όπως στη
μόδα, αλλά και στα φαγητά είναι ένα προχωρημένο στάδιο του καλλιτέχνη ή του