16
I . ΤΑ ΟΡ ΙΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ
1. Η απεραντοσύνη της
Τι είναι η γλώσσα;
Κάτι που το ξέρουμε;
«Ξέρω αγγλικά».
Κάτι που το κατακτούμε;
«Το παιδί κατακτά βαθμιαία τη γλώσσα».
Μια πράξη;
«Μιλά και γράφει άριστα αγγλικά».
Μια ικανότητα;
«Ο Γιώργος μιλά ωραία».
Μια μορφή κοινωνικής συμπεριφοράς;
«Μιλάει επιθετικά».
Ένα αντικείμενο;
«Η δομή και η λειτουργία της γλώσσας».
Ένα συμβάν;
«Έγινε καβγάς».
Ένας οργανισμός;
«Μητέρα γλώσσα, γέννηση-εξέλιξη-θάνατος της γλώσσας».
Στοιχείο της εθνικής ταυτότητας;
«Ο τουρίστας μιλούσε ιταλικά».
Επιμέρους χαρακτηριστικό μιας ομάδας;
«Οι Πόντιοι έχουν τη δική τους γλώσσα».
Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό – ύφος;
«Η γλώσσα του Ελύτη».
[Κ. Ζυμαριά, Α. Ζύρμπα κ.ά.,
Έκφραση-Έκθεση Α Λυκείου
, εκδ. Ορόσημο, Αθήνα 1998, σ.4]
Η γλώσσα συνεχώς ανανεώνεται, διευρύνεται, εμπλουτίζεται. Συμβαδίζει, δηλαδή, με την
ανθρώπινη εξέλιξη και αποτελεί, κατά κάποιο τρόπο, ζωντανό οργανισμό. Δίνει στον άνθρωπο
απεριόριστες και ανεξάντλητες επιλογές σε ό,τι αφορά τη χρήση της. Η γλώσσα δεν χωράει σε
κανένα βιβλίο.
Είναι απέραντη
Διαβάστε τις παρακάτω απόψεις και απαντήστε στο εξής ερώτημα: Γιατί η σκέψη και η
γλώσσα δεν υπάρχουν χωριστά η μία από την άλλη; Την άποψή σας θα την αναπτύξετε σε μία
παράγραφο με τη μέθοδο της αιτιολόγησης.
Ο λόγος μπορεί να παρομοιαστεί μ’ ένα φύλλο χαρτιού. Η σκέψη αποτελεί τη μία
όψη του κι οι ήχοι (η γλώσσα) την άλλη. Δεν μπορεί κανείς να κόψει τη μία όψη,
χωρίς να κόψει συγχρόνως και την άλλη. Το ίδιο και στη γλώσσα. Δεν μπορεί κανείς
ν’ απομονώσει ούτε τους φθόγγους από τη σκέψη ούτε τη σκέψη από τους φθόγγους.
[Saussure]
1...,6,7,8,9,10,11,12,13,14,15 17,18,19,20,21,22,23,24,25,26,...192