Page 138 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ_Γ' Λυκείου

138
δεν ταξίδευαν μόνο «κατ’ εμπορίαν» αλλά και «κατά θεωρίαν». Να δουν δηλαδή, να
μάθουν και να ’χουν ύστερα τη χαρά να διηγηθούν. Από τότε μέχρι σήμερα πολλά
ονόματα θα είχαμε να αναφέρουμε ανθρώπων που τους γοήτευε το νέο, το άγνωστο,
η γνώση, η περιπέτεια. Ενδεικτικά αναφέρουμε τον Παυσανία τον Περιηγητή, τον
Μάρκο Πόλο, τους εξερευνητές, τον λόρδο Βύρωνα.
Σήμερα, χάρη στα μέσα της τεχνικής και στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου,
επιτρέπεται ευχερέστερη και ανετότερη κίνηση, οπότε ο τουρισμός πήρε παγκόσμιες
διαστάσεις, και η κίνηση γίνεται —κυρίως σήμερα— ομαδικά και οργανωμένα.
Η πραγματικότητα αυτή ανάγκασε τα διάφορα κράτη να προσαρμόσουν τις
δραστηριότητές τους ανάλογα. Μεγάλα συγκροτήματα ξενοδοχείων ξεφυτρώνουν
συνέχεια, οργανωμένοι χώροι camping, παραλίες, ξενώνες, καταστήματα λαϊκής
τέχνης, στροφή προς την παράδοση, «φκιασίδωμά» της πρόχειρο και «προς πώλησιν»,
ταξιδιωτικά γραφεία, τσάρτερς, ξεναγοί, μουσεία και μια ολόκληρη αλυσίδα που έχει
σκοπό τη διευκόλυνση του τουρίστα, ώστε... με χαρά να αφήσει το βαλάντιό του. Στις
τράπεζες ρέει το ξένο συνάλλαγμα, οι ντόπιοι σπεύδουν να μάθουν «κάτι» από μια
ξένη γλώσσα, για να προσληφθούν καλύτερα ή να «καλωσορίσουν» τον ξένο.
Η πλημμύρα, όμως, των ξένων είναι σίγουρα δίκοπο μαχαίρι. Από τη μια μεριά, ρέει
άφθονο το συνάλλαγμα σε μια χώρα που έχει όλο και αυξανόμενη την τουριστική
κίνηση, όπως συμβαίνει με τη δική μας.
Οι δικοί μας ξένοι (Ευρωπαίοι και Αμερικανοί συνήθως), ίσως επειδή έχουν πιο
ανεπτυγμένο το πολιτιστικό επίπεδο, έστω και ασυνείδητα, το μεταφέρουν και στη
χώρα μας και με τη μίμηση ανέρχεται και το δικό μας. Οι τρόποι ζωής τους, οι
συνήθειές τους, το ντύσιμό τους, η νοοτροπία εισδύουν σταθερά και στα αντίστοιχα
δικά μας.
Επέρχεται σίγουρα κάποια προσέγγιση, αμβλύνονται παλιές έχθρες, τονώνονται
φιλίες, διαπιστώνονται οι κοινοί ανθρώπινοι πόθοι, κι όλα αυτά εξανθρωπίζουν τους
ανθρώπους όλο και πιο πολύ. Ο συγχρωτισμός αυτός καταργεί την παλιά στεγανότητα
των συνόρων και της κλειστής νοοτροπίας και ενισχύει τη γενική επιθυμία για την
ειρηνική διαβίωση των λαών.
Τα νέα ήθη, όμως, που με τον τουρισμό εισδύουν, αμβλύνουν τα παραδοσιακά
μας κριτήρια και η εξέλιξή μας βραχυκυκλωμένη δεν οδεύει ομαλά, αλλά με
διαταράξεις και άλματα. Η μίμηση ενεργεί έντονα και θέλουμε να βρεθούμε κιόλας
σε πολλά «Ευρωπαίοι». Ξεχνάμε, όμως, ότι απαιτείται ο φυσιολογικός χρόνος -όπως
απαιτήθηκε και για κείνους- και ότι, αν επιμένουμε στην παθητική μίμηση, είναι σαν