Page 136 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ_Γ' Λυκείου

136
από τα ίδια τα παιδιά η συζήτηση και έρχεται στους λίγους Ρωσοπόντιους μαθητές
που έχει η τάξη και στα Αλβανάκια που έχει το διπλανό Δημοτικό.
Εκφράζουν μεγάλο θυμό εναντίον των «ξένων» κάποια παιδιά, λένε επίθετα, όπως
«βρώμικοι» και «κλέφτες», λένε με πεποίθηση «Μας παίρνουν τα σπίτια», «Μας
παίρνουν τις δουλειές», ύστερα φωνάζουν «Να φύγουν!», «Να φύγουν!», ενώ η
εμβρόντητη φιλόλογος προσπαθεί να σταματήσει τον χείμαρρο, οπότε σηκώνονται
κλαίγοντας γοερά τα Ρωσοποντιάκια και φεύγουν από το μάθημα, κι ακόμα σήμερα
συζητάνε οι εκπαιδευτικοί ταραγμένοι τι πρέπει να κάνουνε.
Μικρά παιδιά που λένε τη λέξη «ξένοι» σαν βρισιά, που λένε δίπλα τους επίθετα
προσβλητικά και ταπεινωτικά. Μικρά παιδιά με λέξεις που περιθωριοποιούν, που
απελπίζουν, που τραυματίζουν άλλα μικρά παιδιά.
Τα παιδιά εκφράζουν αυτά που ακούνε γύρω τους, που βλέπουν στην τηλεόραση, που
λέει το άμεσο περιβάλλον τους. Πρέπει να σκεφτούμε πολύ σοβαρά τι θα κάνουμε
ένα φαινόμενο που κανένας μας δεν ήξερε πριν από λίγα χρόνια ότι υπάρχει στην
κοινωνία μας, τον ρατσισμό.
Πρέπει να σκεφτούμε πολύ σοβαρά πώς θα διαπαιδαγωγήσουμε τα παιδιά μας,
γιατί αυτά τα παιδιά θα ζήσουν οπωσδήποτε, είτε το θέλουμε είτε όχι, σ’ έναν
κόσμο πολύγλωσσο, πολυθρησκευτικό, πολυπολιτισμικό και πρέπει να μάθουν να
διαχειρίζονται τη διαφορά και την ομοιότητα.
Είμαστε χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και, καθώς περνούν τα χρόνια
και μεγαλώνουν τα παιδιά μας, θα αυξάνονται οι «ξένοι» ελεύθερα κινούμενοι
εργαζόμενοι- έχουμε ήδη στη χώρα μας, κατά ανεπίσημες πηγές, καμιά εξακοσαριά
χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες με ανάμεσά τους περίπου διακόσιες χιλιάδες
Αλβανούς. Οι μετακινήσεις πληθυσμών, λένε οι ειδήμονες της Ευρωπαϊκής Ένωσης,
θα αυξάνονται τον αιώνα που έρχεται.
Από την άλλη μεριά, ο ελληνικός λαός έχει ο ίδιος μακρά παράδοση μετανάστευσης
και προσφυγιάς. Πάνω από τους μισούς θα πρέπει να είναι οι Έλληνες που έχουν
στις οικογένειες τους μνήμες και εμπειρίες του πρόσφυγα και του μετανάστη. Οι
πρόσφυγες του εμφυλίου πολέμου στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, οι μετανάστες
στην Αμερική, την Αυστραλία και τον Καναδά. Κι ακόμα, οι πρόσφατοι μετανάστες
της δεκαετίας του 1960. Εκατό χιλιάδες άτομα τον χρόνο έφευγαν για τα εργοστάσια
της Βόρειας Ευρώπης. Κι εκεί έζησαν τη σκληρή ζωή του ανθρώπου που ξενιτεύεται
για το ψωμί.
Αυτές οι ιστορικές εμπειρίες του ελληνικού λαού πρέπει να λειτουργήσουν σαν