Page 114 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ_A' Λυκείου

114
• Σχέση αναλογίας και αλληγορίας :
Η αλληγορία είναι ένας λεκτικός τρόπος σύμφωνα με τον οποίο άλλα λέμε και άλλα εννοούμε.
Χρησιμοποιείται συνήθως σε λαϊκά λογοτεχνικά κείμενα, όπως στους μύθους (π.χ. Αισώπου),
στις παροιμίες, στα αινίγματα, στα δημοτικά δίστιχα ( π.χ. Ένας αητός περήφανος / ένας αητός
λεβέντης) κ.λπ. Στην ουσία πρόκειται για μια εκτεταμένη μεταφορά.
Χρήσιμη πληροφορία: Μεταφορά είναι το σχήμα λόγου, όπου οι λέξεις οι οποίες
χρησιμοποιούνται χάνουν την πραγματική, την κύρια, την αρχική σημασία τους και αποκτούν
μια άλλη έννοια. Δηλαδή, μεταφέρουμε τη σημασία μιας λέξης ή μιας φράσης σε άλλες έννοιες
ή πράγματα ( π.χ. Είναι έξω απ’ τα νερά του).
• Σχέση αναλογίας και παραβολής:
Η παραβολή είναι μια αλληγορική διήγηση, μπορεί να είναι αληθινή ή πλαστή, να βασίζεται σε
γεγονότα της καθημερινής ζωής, και έχει σκοπό να διδάξει μεγάλες αλήθειες. Στην παραβολή
τα πρόσωπα κα τα πράγματα στηρίζονται πολύ στην πραγματικότητα, ώστε ο δέκτης να έχει
παραστάσεις. Ο Χριστός δίδασκε με παραβολές με τις οποίες προκαλούσε το ενδιαφέρον και την
προσοχή των ακροατών του και τους οδηγούσε, με φυσικές και ζωηρές εικόνες, στην κατανόηση
ηθικών αξιών και υπερκόσμιων αληθειών. Στην αλληγορία τα άψυχα ή ζώα αποκτούν λόγο,
σκέψη και δράση, ενώ στην παραβολή τα έμψυχα όντα είναι παρμένα από την καθημερινή ζωή.
Κάποτε, όμως, ενυπάρχει η αλληγορία στην παραβολή.
Διαβάστε την αλληγορική διήγηση που ακολουθεί και προσπαθήστε να αποσυμβολίσετε
το περιεχόμενό της, δηλαδή να εξηγήσετε με απλά λόγια το νόημα της αλληγορικής διήγησης.
Κάποτε, στα πολύ παλιά χρόνια, ένας Ινδός και νεαρός πρίγκιπας ερωτεύτηκε μια
πανέμορφη ινδή και νεαρά πριγκίπισσα γειτονικού κρατιδίου. […] Οι χρονικογράφοι
εκείνων των καιρών με περισσή επιμονή καταγράφουν την ευτυχία του ζεύγους […].
Αλλά εντελώς αιφνίδια η νεαρή πριγκίπισσα αρρώστησε και εξίσου απρόοπτα επήλθεν
ο θάνατος. Αντιλαμβάνεσθε το θρήνο και τον οδυρμό του πρίγκιπος, γνωρίζοντας
πως σ’ ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή του θα ζούσε με οδύνη την οριστική απουσία της
αγαπημένης του. Όμως ήτανε πρίγκιψ. Και ο θρήνος του όφειλε να γίνει και θρήνος
των θνητών υπηκόων του.
Η μνήμη της είχε τεράστια σημασία όχι μονάχα για να ’ναι ζωντανή μέσα του, αλλά και
να διατηρηθεί για τους αιώνες σ’ ολόκληρο τον κόσμο.­Κι εκάλεσε σοφούς γλύπτες και
αρχιτέκτονες της γης εκείνων των καιρών να οικοδομήσουν ένα διαχρονικό μνημείο
στον τάφο της αγαπημένης του σ’ έναν υψηλό λόφο, έτσι που το μνημείο να είναι