180
με ειδική σημασία, έχουν ειδικό βάρος (ειδικό λεξιλόγιο).
• Τα εισαγωγικά σημειώνονται στην αρχή και στο τέλος των παραθεμάτων.
• Όταν αναφέρουμε λέξεις ή φράσεις που δεν ανήκουν στην κοινή γλώσσα ή που παίρνουν ένα
ιδιαίτερο νόημα στον λόγο μας.
• Τίτλοι βιβλίων, θεατρικών έργων, ονόματα πλοίων, εφημερίδων, επιγραφές κ.λπ.
τοποθετούνται μέσα σε εισαγωγικά.
Χρήση των παρενθέσεων (…)
• Οι παρενθέσεις διευκρινίζουν, αποσαφηνίζουν, συμπληρώνουν, αναλύουν όσα έχει
αναφέρει ο συγγραφέας. Λειτουργούν, δηλαδή, επεξηγηματικά-συμπληρωματικά, ώστε να
γίνουν κατανοητά από τον δέκτη τα λεγόμενα του συγγραφέα. Με άλλα λόγια, βοηθούν να
αποφευχθεί η σύγχυση του αναγνώστη και για τον λόγο αυτό η χρήση τους μερικές φορές
θεωρείται επιβεβλημένη.
• Περιέχουν ένα σχόλιο που επεξηγεί ή συμπληρώνει, αλλά είναι επουσιώδες.
• Δίνουν ποικιλία στον λόγο, ο οποίος αποκτά συχνά προφορικότητα.
• Συχνά οι παρενθέσεις περιέχουν μια παραπομπή: π.χ. Εμίσεψες και μ’ άφησες ένα γυαλί
φαρμάκι (Δημοτικό).
• Σημειώνονται, για να συμπεριλάβουν πηγές παραθεμάτων: π.χ. Ο Όμηρος (Οδύσσεια 490)
εξυμνεί τη ζωή.
• Η παρένθεση, επίσης, χρησιμεύει για να περικλείσει λέξεις ή φράσεις που μπορούν να
παραλειφθούν. Αυτό συχνά το πετυχαίνομε και με τα κόμματα. Η παρένθεση πρέπει να
χρησιμοποιείται, όταν τα παρένθετα λόγια αποχωρίζονται καθαρά στο νόημα και στη
διατύπωση από το υπόλοιπο κείμενο και δεν υπάρχει σ’ αυτό λέξη που αναφέρεται στα λόγια
μέσα στην παρένθεση.
Οι ερωτήσεις / ερωτηματικός λόγος στο κείμενο (ρητορικές ερωτήσεις)
Η λειτουργία των ερωτημάτων σ’ ένα κείμενο:
• Δίνουν έμφαση και προβάλλουν ιδιαίτερα αυτά που θέλει να τονίσει περισσότερο ο
συγγραφέας.
• Κάνουν συμμέτοχο τον δέκτη στους προβληματισμούς του συγγραφέα. Προκαλούν ανησυχία
και διεγείρουν τον προβληματισμό.
• Ωθούν τον δέκτη στον εσωτερικό διάλογο, στην αυτοκριτική, στην κατανόηση των ευθυνών
που του αναλογούν.
I...,170,171,172,173,174,175,176,177,178,179 181,182,183,184,185,186,187,188,189,190,...192