Page 62 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 9

62
Του εθνικού ήρωα , ποιητή και Ηπειρώτη πρόσφυγα πολέμου
Κ. Δ. Κρυστάλλη
Όταν γράφει αυτή την επιστολή ο Κρυστάλλης είναι ήδη ο νεαρός ποιητής με
αναγνώριση για το πατριωτικό πνεύμα και για τα ποιήματα που έγραφε κατά
των Τούρκων για να αφυπνίσει τους υποδουλωμένους Έλληνες. Η επιστολή
είναι γραμμένη στην ελληνική γλώσσα, όπως τη μιλούσαν εκείνη την εποχή.
Στο απόσπασμα που ακολουθεί μικρές αλλαγές έχουν γίνει μόνο για την
καλύτερη κατανόηση του περιεχομένου της επιστολής.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ποίηση και η δόξα που απέσπασαν τα ποιήματά του
από τους Έλληνες, οι οποίοι εμψυχώνονταν από τη γραφή του Κρυστάλλη, δεν
άργησε να κάνει τους Τούρκους να τον αναζητήσουν, για να τον τιμωρήσουν.
Πήγαν, λοιπόν, μια μέρα στο σχολείο του να τον συλλάβουν, αλλά κατάφερε
να φυγαδευτεί. Έτσι, βρέθηκε ως μάρτυρας της εθνικής υπόθεσης για την
απελευθέρωση του ελληνικού έθνους να κρύβεται, ενώοι Τούρκοι συνέλαβαν
τον πατέρα του αντί για τον ίδιο.
Ο νεαρός Κρυστάλλης με πάρα πολλά προβλήματα ήδη να αντιμετωπίζει,
μελετούσε μόνος του καθημερινά και αυτοδιδασκόταν, για να μη χάσει
τα μαθήματά του, αφού πια δεν μπορούσε να πηγαίνει σχολείο. Αυτό
κράτησε από τη Δευτέρα ως και την Τρίτη Γυμνασίου. Στην περίοδο αυτή
προσπαθούσε να βρει μια υποτροφία, για να πάει να σπουδάσει αλλού
και να γλιτώσει τη σκλαβιά. Τότε είναι που γράφει και αυτή την επιστολή
σε κάποιον πλούσιο Έλληνα, για να τον βοηθήσει, ζητώντας μια υποτροφία,
για να μπορέσει να συνεχίσει τις σπουδές του σε ασφαλές έδαφος. Φαίνεται
μάλιστα να βρίσκεται σε τόσο άσχημη ψυχολογία που σκεφτόταν πως πρέπει
να εγκαταλείψει τη ζωή του μπροστά στις τόσες αναποδιές που του έτυχαν,
αν και όλοι τον θαύμαζαν από τόσο μικρό ως ήρωα πολέμου. Για τον λόγο
αυτό, όπως θα δείτε στο ακόλουθο απόσπασμα, κλείνει την επιστολή του,
γράφοντας ότι ίσως αυτό να είναι και το τελευταίο γράμμα της ζωής του.
ΓΡΑΜΜΑΤΑ
ΣΤΟΝ ΣΠΥΡΟ ΛΑΜΠΡΟ