Page 103 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ_A' Λυκείου

103
β) Το σχόλιο στην περιγραφή ενός ατόμου
Η περιγραφή ενός ατόμου, όπως και οποιαδήποτε περιγραφή, γίνεται από μια ορισμένη οπτική
γωνία και επομένως περιέχει και το ανάλογο σχόλιο.
Να παρατηρήσετε τις φωτογραφίες του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και να διαβάσετε τις
διάφορες περιγραφές για την εικόνα και τη μορφή του «Άγιου της Λογοτεχνίας», με βάση τον
χαρακτηρισμό που του αποδόθηκε. Ποια σχόλια για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη είναι κοινά
στις παρακάτω περιγραφές;
Είχε πάρει μόνος του τη φυσική του στάση απάνω σε μια πρόστυχη καρέκλα, με
τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος, με το κεφάλι σκυφτό, με τα μάτια χαμηλωμένα,
στάση βυζαντινού αγίου, σαν ξεσηκωμένη από κάποιο καπνισμένο παλιό τέμπλο
ερημοκλησιού του νησιού του. Αυτή δεν ήταν στάση για μια πεζή φωτογραφία. Ήταν
μια καλλιτεχνική σύνθεση, και θα μπορούσε να είναι ένα έργο του Πανσελήνου ή του
Θεοτοκοπούλου.
[Παύλος Νιρβάνας, περιοδικό Νέα Εστία, τ. 163 (1.10.1933)]
Τέσσαρα χρόνια ζήσαμε δίπλα στο μεγαλύτερο έλληνα διηγηματογράφο και, κατά
τη δίκαιη παραδοξολογία του Μαλακάση, δίπλα στο μεγαλύτερο Έλληνα ποιητή, τον
Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Φτωχοντυμένος και συμμαζεμένος με τα γένια του και την
ανθρωποφοβία του, απομονωμένος, σταύρωνε τα χέρια του, έγερνε δίπλα το ιερατικό
του κεφάλι και βυθιζότανε στα δημιουργικά του ονειροπολήματα, στην πραγματική
ζωή. Απόφευγε να κοιτάει τον κόσμο. Τον εφοβότανε; Ίσως. Είχε για βιοτικό του
αξίωμα το «λάθε βιώσας». Αυτός λοιπόν ο φτωχικός, ο φοβισμένος, ο αμίλητος
άνθρωπος του λαού, μας είχε επιβάλει το σεβασμό, χωρίς να το καταλαβαίνουμε.
Όταν αυτός καθότανε πέρα ή διάβαζε, η φωνακλάδικη και ασεβέστατη παρέα μας
χαμήλωνε τον τόνο, για να μην τον ανησυχήσει.
[Κ. Βάρναλης, Ζωντανοί άνθρωποι, 1939]