Page 50 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 9

Η οικονομική ευμάρεια του πατέρα του επέτρεψε στον νεαρό Γουλιέλμο να κάνει
ιδιωτικές σπουδές στη Μπολόνια, στη Φλωρεντία και αργότερα στο Λιβόρνο. Ως παιδί
δεν τα πήγαινε καλά στο σχολείο [3]. Όμως έδειξε ξεχωριστό ενδιαφέρον για τις φυσικές
επιστήμες και ιδιαίτερα για τις έρευνες πάνω στον ηλεκτρισμό, πειραματιζόμενος στην
κατασκευή μίας συσκευής που θα μετέτρεπε τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα σε ηλεκτρική
ενέργεια. Ο Μαρκόνι διάβασε με πολύ ενδιαφέρον τις θεωρίες του Τζέιμς Κλερκ Μάξγουελ
ότι υπήρχαν ηλεκτρομαγνητικά κύματα, γεγονός που επιβεβαίωσαν αργότερα, το 1887, οι
έρευνες του διάσημου Γερμανού φυσικού Χάινριχ Χερτζ, που πραγματοποίησε σειρά από
σχετικά πειράματα στην Καρλσρούη. Εκείνη την εποχή ο Μαρκόνι ήταν μαθητής του Ιταλού
επιστήμονα Αουγκούστο Ρίγκι, καθηγητή της φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια. Ο
Μαρκόνι -όπως έλεγε αργότερα- έκανε τότε τη σκέψη ότι δεν θα περνούσε πολύς καιρός
και τα κύματα αυτά θα προίκιζαν την ανθρωπότητα με ένα καινούργιο και ισχυρό μέσο
επικοινωνίας.
Έτσι, το 1895, σε ηλικία 21 ετών, άρχισε στη Μπολόνια τα πειράματά του στην ασύρματη
τηλεγραφία.
Τον Οκτώβριο του 1900 ο Μαρκόνι έκανε στην Κορνουάλη την εγκατάσταση του πρώτου
σταθμού ασυρμάτου μεγάλων αποστάσεων. Οι κεραίες του είχαν ύψος 70 μέτρα, όμως
επειδή μία ανεμοθύελλα τις έσπασε, αναγκάστηκε να τις κατεβάσει 10 μέτρα χαμηλότερα.
Έπειτα από τον σταθμό εκπομπής ήρθε η σειρά του σταθμού λήψεως, πέραν του Ατλαντικού.
Πράγματι ο Μαρκόνι εγκατέστησε έναν τέτοιο σταθμό στη Νέα Γη. Οι κεραίες του, με τη
βοήθεια χαρταετών, έφταναν στο ύψος των 140 μέτρων. Έτσι, τον Δεκέμβριο του 1901, από
την Κορνουάλη μετέδωσε στη Νέα Γη μία σειρά από σήματα. Με την πρώτη προσπάθεια,
ο Μαρκόνι είχε γεφυρώσει τον Ατλαντικό[7]. Όταν μαθεύτηκε το νέο, ο Νίκολα Τέσλα,
ανταγωνιστής του Μαρκόνι στις υπερατλαντικές μεταδόσεις σημάτων, δήλωσε: “Ο Μαρκόνι
είναι καλός συνάδελφος. Αφήστε τον να συνεχίσει. Χρησιμοποιεί δεκαεπτά από τις πατέντες
μου” [8][9][10].
Το 1909, ο Γουλιέλμο Μαρκόνι και ο Καρλ Φέρντιναντ Μπράουν βραβεύτηκαν με Νόμπελ
Φυσικής για τη συμβολή τους στην ανάπτυξη της ασύρματης τηλεγραφίας. Εντούτοις,
επειδή ο Μαρκόνι δεν διέθετε πανεπιστημιακούς τίτλους σπουδών, συνήθιζε να λέει σεμνά
για τον εαυτό του ότι είναι πάντα ένας ερασιτέχνης. Τρία χρόνια αργότερα, η εφεύρεση του
Μαρκόνι αποδείχθηκε σωτήρια για τους επιζώντες από το ναυάγιο του Τιτανικού. Οι δύο
ασυρματιστές του πλοίου εργάστηκαν ακούραστα μέχρι την τελευταία στιγμή, στέλνοντας
μηνύματα σε άλλα πλοία ζητώντας τη βοήθειά τους στη διάσωση των επιβατών και του
πληρώματος. Χάρις στις ακατάπαυστες προσπάθειές τους, οι επιζώντες περισυλλέχτηκαν
από άλλα πλοία. Ο Μαρκόνι έφυγε από τη ζωή γεμάτος δόξα και τιμές στις 20.7.1937.
50
Ο Μαρκόνι παρακολουθεί τους συνεργάτες του να ανεβάζουν μία
κεραία με χαρταετό στον Άγιο Ιωάννη Νέας Γης, Δεκέμβριος 1901