Page 14 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 9

14
Ο Αλέξης Μινωτής, (1900-1990), υπήρξε
ένας σημαντικός ηθοποιός και σκηνοθέτης
του ελληνικού θεάτρου. Γεννήθηκε στα Χανιά
της Κρήτης, όπου και πρωταγωνίστησε στις
πρώτες του παραστάσεις. Από το 1925 έως
το 1930, στην Αθήνα πλέον, συμμετείχε στον
θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη και αργότερα
συνεργάστηκε με τον Αιμίλιο Βεάκη και την
Κατίνα Παξινού, την οποία και παντρεύτηκε.
Από το 1932 μέχρι και τον θάνατό του με
ενδιάμεσες διακοπές, συνεργάστηκε με
το Εθνικό Θέατρο. Την πρώτη περίοδο
(1932-1941) ανέβασε τα εξής έργα: «Ιούλιος Καίσαρ», «Μάρκος Αντώνιος», «Έμπορος
της Βενετίας», «Άμλετ», που γνώρισε τεράστια επιτυχία σε περιοδείες στο εξωτερικό
(Λονδίνο, Φρανκφούρτη), «Ριχάρδος Γ’», «Ερρίκος Ε΄», «Βασιλιάς Ληρ», «Βρυκόλακες»
του Ίψεν. Το 1941, λόγω του πολέμου έφυγε στις ΗΠΑ, όπου συμμετείχε σε κάποιες
ταινίες. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1951. Έτσι, ξεκίνησε η δεύτερη περίοδος στο
Εθνικό Θέατρο και πρωταγωνίστησε στα έργα «Οι φυσικοί του Ντυρενμάρ», «Το σπίτι
της Μπερνάντα Άλμπα», «Η τρελή του Σαγιό», «Ταξίδι μακριάς μέρας μέσα στη Νύχτα»,
«Μάκβεθ». Επίσης σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στις αρχαίες τραγωδίες «Εκάβη»,
«Αντιγόνη», «Φοίνισσες», «Προμηθέας Δεσμώτης», «Μήδεια», «Φιλοκτήτης», «Οιδίπους
επί Κολωνώ», «Βάκχες». Σκηνοθέτησε τις όπερες «Νόρμα» του Μπελίνι και «Μήδεια»
του Κερουμπίνι. Μετά τη δικτατορία αποχώρησε από το Εθνικό Θέατρο και ίδρυσε δικό
του θίασο μαζί με τη σύζυγό του Κατίνα Παξινού. Δύο
από τα πιο αξιόλογα έργα που ανέβασε ο θίασος ήταν το
«Μάνα κουράγιο» του Μπρεχτ και ο «Ματωμένος Γάμος»
του Λόρκα. Το 1974 άρχισε η τρίτη και τελευταία περίοδος
στο Εθνικό Θέατρο, όπου μεταξύ άλλων ανέβασε τα έργα
«Βασιλιάς Ληρ», «Γιάννης Γαβριήλ Μπόρκμαν» του Ίψεν,
«Το τέλος του παιχνιδιού» του Σ. Μπέκετ, ενώ ξανανέβασε
και παλαιότερα έργα. Το 1981 παραιτήθηκε από το
Διοικητικό Συμβούλιο του Εθνικού Θεάτρου. Μέσα στη
δεκαετία του ’80 ανέβασε αρκετά έργα, όπως οι «Πέρσες»
του Αισχύλου, «Οιδίποδας επί Κολωνώ», «Ο πατέρας» του
Στρίντμπεργκ (1989) και η τελευταία παράστασή του ήταν
η «Θυσία του Αβραάμ» το 1990. (1)