Page 67 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 4

67
- Καλή μου Μοίρα! Καλή μας Μοίρα, έλεγε.
- Μα κάνετε γρήγορα, ξαναείπε η Μοίρα· ό,τι γίνει, να γίνει, γιατί με περιμένουν και αλλού.
Ν’ αλλάξω τα πολλά χρόνια που του έδωσα με τη ομορφιά; Να γίνει πεντάμορφο μα λιγόχρονο;
Η βασίλισσα ανατρίχιασε, και ο βασιλιάς το ίδιο.
- Ο Θεός φυλάξει! Φώναξαν και οι δυο μαζί.
- Ν’ αλλάξω την παλικαριά του με την ομορφιά;
- Όχι ποτέ! Φώναξε ο βασιλιάς. Να γίνει φοβητσιάρης; Και τότε, τι τη θέλει την ομορφιά;
Και συμφώνησε η βασίλισσα μαζί του.
- Ν’ αλλάξω τότε την καλοσύνη του με την ομορφιά· να είναι όμορφος, μα σκληρόκαρδος και
άπονος.
- Όχι! όχι! Χίλιες φορές όχι, έκαμε η
βασίλισσα και έβαλε τα κλάματα.
Τότε η Μοίρα, άμα είδε πόσος ήταν
ο πόνος τους, τους ψυχοπόνεσε και
τους μίλησε έτσι:
- Τούτο μπορώ να κάμω μόνο: Το
παιδί σας μια φορά θα γίνει άσχημο.
Μα η ασχήμια του θα είναι μαγεμέ-
νη. Όποιος το αγαπήσει το βασιλόπουλο,
θα το βλέπει πεντάμορφο. Θα το βλέ-
πει να έχει τον ήλιο πρόσωπο και το
φεγγάρι στήθος. Όποιος το αγαπή-
σει, έτσι θα το βλέπει.
- Και γίνεται αυτό; Ρώτησε το βασιλικό
αντρόγυνο.
- Γίνεται. Δέχεστε;
- Δεχόμαστε, καλή μας Μοίρα, και
προσκυνούμε τα πόδια σου.
Κι έσκυψαν ίσαμε τη γη. Όταν ση-
κώθηκαν, δεν είδαν τη Μοίρα, είχε
χαθεί από μπρος τους.
Και αλήθεια, έπειτα από ένα χρόνο
γεννήθηκε ένα παιδί πολύ άσχημο.
Αλλά ούτε ο βασιλιάς ούτε η βασί-
λισσα δεν το έβλεπαν πως ήταν άσχη-
μο, γιατί ήταν παιδί τους και το αγα-
πούσαν. Έλεγε, λοιπόν, η βασίλισσα
σκυμμένη απάνω από την κούνια του
παιδιού: