Page 65 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 4

65
Το άσχημο βασιλόπουλο
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς και μια βασίλισσα, που δεν είχαν παιδιά. Όλα τ’
αγαθά τα είχαν και μόνο παιδιά δεν είχαν. Η πίκρα τους γι’ αυτό ήταν μεγάλη. Έλεγαν:
- Τί θα γίνει ο θρόνος μας σαν πεθάνομε; Ποιος θα κυβερνήσει το λαό μας; Ποιος θα μας γερο-
κομήσει; Κανείς!
Και ήταν πάντα θλιμμένοι και απαρηγόρητοι. Επειδή όμως ήταν αγαπημένο αντρόγυνο, προ-
σπαθούσαν να κρύβει ο ένας από τον άλλο τον καημό του. Όταν η βασίλισσα έβλεπε θλιμμένο
τον άντρα της, του έλεγε:
- Έχουν και τα παιδιά τα βάσανά τους,
βασιλέα μου πολυχρονεμένε. Όποιος
δεν έχει, τον παιδεύει ένας καημός, μα
όποιος έχει, τον παιδεύουν πολλά. Λίγο
το ’χεις να έχομε ένα παιδί, και όλο να
μας κρατά ο φόβος μη μας αρρωστήσει
και το χάσομε;
Και σα να λες ο βασιλιάς παρηγοριό-
ταν. Από μέσα της όμως αναστέναζε η
βασίλισσα και συλλογιζόταν: «Άμα λεί-
πει το παιδί από το σπίτι, όλα λείπουν.
Το παιδί είναι το στολίδι του σπιτιού. Εί-
ναι ό,τι είναι το αηδόνι την άνοιξη, ό,τι
είναι το λουλούδι στον κάμπο. Αν σωπά-
σει το αηδόνι και δεν ανθίσει το λουλού-
δι, τι θα είναι; Μια ερημιά θ’ απλωθεί
στη γη. Έτσι είναι και το σπίτι δίχως το
γέλιο του παιδιού». Και πάλι, σαν έβλεπε
ο βασιλιάς τη βασίλισσα κλαμένη και
καταλάβαινε την αφορμή, της έλεγε:
- Αχ, βασίλισσά μου, καλά είναι τα παιδιά,
μα να βγουν καλά και άξια· μα αν βγουν
κακά και στραβοκέφαλα;
Και περνούσαν τα χρόνια. Είχαν γερά-
σει πια οι βασιλιάδες, μα ο καημός τους
δε γιατρευόταν. Αχ, να είχαμε ένα παιδί!
Αχ, να είχαμε ένα παιδί! ήταν ο αναστε-
ναγμός τους μέρα νύχτα. Ώσπου, από τα