Page 66 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 4

66
πολλά τα παρακάλια, τους άκουσε κάποτε η Μοίρα και κίνησε να τους βρει.
Ήταν μια γριούλα καμπουριασμένη, με άσπρα μαλλιά, που ακουμπούσε στο ραβδάκι της και
πήγαινε σιγά σιγά.
- Σας ακούω, τους είπε, χρόνια να παραπονιέστε, και είπα να σας κάμω τη χάρη. Έπειτα από
ένα χρόνο θα έχετε ένα γιο.
Να το ακούσει αυτό το αντρόγυνο, πήγε να τρελαθεί από τη χαρά του.
- Θα σας δώσω ένα γιο, εξακολούθησε η Μοίρα, μα απομένει να μου πείτε ποια χαρίσματα
θέλετε να έχει. Ό,τι μου ζητήσετε, θα γίνει.
- Να είναι χίλια τα χρόνια του, και πάλι να μη λιγοστεύουν! Είπε η βασίλισσα.
- Αυτό δε γίνεται, αποκρίθηκε η Μοίρα, μα όσο για πολύχρονος, θα είναι.
- Να γίνει παλικάρι! Ζήτησε ο βασιλιάς. Να μη φοβάται τον κίνδυνο και ν’ αγαπά τη χώρα και
το λαό του.
- Θα γίνει! Έκαμε η Μοίρα.
- Να είναι καλός! παρακάλεσε η βασίλισσα. Η καρδιά του να είναι ανοιχτή σε όλους τους πό-
νους και τα βάσανα. Ν’ αγαπά τους ταπεινούς και τους δυστυχισμένους.
- Όλα όσα ζητήσατε θα του δοθούν. Τώρα εγώ πάω, θέλετε άλλο τίποτα;
- Καλή μας Μοίρα, όχι, δε ζητούμε τίποτ’ άλλο. Σαν είναι ο γιος μας πολύχρονος και γενναίος,
άξιος και δοξασμένος και έχει πονετική καρδιά, τι άλλο θέλει;
- Καλά, είπε η Μοίρα κι έφυγε.
Μα δεν ήταν καλά καλά βγαλμένη από το παλάτι, και η βασίλισσα σηκώθηκε βιαστική κι έστει-
λε τρεχάτο έναν υπηρέτη να γυρίσει τη Μοίρα πίσω.
- Βασιλιά μου! Κάμαμε ένα μεγάλο λάθος. Όλα τα ζητήσαμε για το γιο μας, και ένα, μπορεί το
πιο καλύτερο, το ξεχάσαμε.
- Τι ξεχάσαμε; Ρώτησε ο βασιλιάς ανήσυχος.
- Ξεχάσαμε να ζητήσομε να γίνει πεντάμορφο το βασιλόπουλο, σαν όλα τα βασιλόπουλα. Εκεί-
νη τη στιγμή έμπαινε η Μοίρα σιγά-σιγά, ακουμπώντας στο ραβδάκι της.
- Καλή μας Μοίρα, έλεος! Ξεχάσαμε να δώσεις και την ομορφιά στο βασιλόπουλο, είπε η βα-
σίλισσα.
- Βασιλιά και βασίλισσα, αποκρίθηκε η Μοίρα, αυτό που ζητάτε δε γίνεται. Ό,τι έγινε, έγινε. Το
ριζικό του κλείστηκε πια και δεν αλλάζει.
Η βασίλισσα στα λόγια τούτα έβαλε τα κλάματα και ο βασιλιάς, μόλο που δεν έδινε και πολλή
σημασία στην ομορφιά του κορμιού, ήταν και αυτός καταστενοχωρεμένος.
- Ακούστε, είπε η Μοίρα. Να προσθέσω δεν μπορώ πια τίποτα. Μπορώ όμως ένα χάρισμα,
όποιο μου πείτε, να το αλλάξω με την ομορφιά.
Η βασίλισσα, ώσπου ν’ ακούσει πάλι τούτη την καλοσύνη της Μοίρας, έπεσε στα γόνατά της
και την ευχαριστούσε.