Page 95 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 4

95
Η μηχανή που κάνει τα μαθήματα του σχολείου
Μια μέρα χτύπησε την πόρτα μας ένας περίεργος τύπος […].Είχε στις πλάτες του μια σάκα πιο
μεγάλη απ’ αυτόν.
- Πουλάω μηχανές, λέει.
- Για να δούμε, απαντάει ο μπαμπάς.
- Ορίστε, αυτή είναι μια μηχανή που κάνει τα μαθήματα του σχολείου.
Πατάς το κόκκινο κουμπάκι, για να λύσεις τις ασκήσεις των μαθηματικών, το κίτρινο κουμπάκι
για την έκθεση, το πράσινο κουμπάκι, για να μάθεις τη γεωγραφία. Η μηχανή τα κάνει όλα μόνη
της στο πι και φι.
- Αγόρασέ τη μου, μπαμπά! λέω εγώ.
- Εντάξει, πόσα θέλετε;
- Δε θέλω χρήματα, λέει ο ανθρωπάκος. […]. Θέλω το μυαλό του γιου σας.
- Μα είστε τρελός; βάζει τις φωνές ο μπαμπάς.
- Ακούστε με, κύριε, λέει ο ανθρωπάκος χαμογελώντας, αν η μηχανή τού κάνει τα μαθήματα,
σε τι θα του χρησιμεύει το μυαλό;
- Αγόρασέ μου τη μηχανή, μπαμπά! παρακαλάω εγώ. Τι να το κάνω το μυαλό;
Ο μπαμπάς με κοιτάζει για λίγο και μετά λέει:
- Καλά, πάρτε του το μυαλό, αλλά ας μην ξαναμιλήσουμε ποτέ γι’ αυτό.
Ο ανθρωπάκος μού παίρνει τα μυαλό και το βάζει σε μια τσαντούλα. Τι ελαφρύς που
αισθανόμουν χωρίς το μυαλό μου! Τόσο ελαφρύς που βάλθηκα να πετάω μες στο δωμάτιο και
θα ’βγαινα απ’ το παράθυρο, αν δε με είχε σταματήσει εγκαίρως ο μπαμπάς.
- Καλό θα ήταν να τον βάλετε σ’ ένα κλουβί τώρα, εξήγησε ο ανθρωπάκος […].
Ο μπαμπάς με έκλεισε σ’ ένα κλουβί, λες κι ήμουνα καναρίνι. Το κλουβί ήταν μικρό, στενό και
δεν μπορούσα να κουνηθώ. Τα κάγκελα άρχισαν να με στενεύουν, να με στενεύουν τόσο που…
στο τέλος ξύπνησα τρομαγμένος! Ευτυχώς που ήταν μονάχα ένα όνειρο! Σας διαβεβαιώνω ότι
στρώθηκα αμέσως να κάνω τα μαθήματά μου.
Τζάνι Ροντάρι, Παραμύθια σαν πλατύ χαμόγελο, εκδ. Μεταίχμιο