Page 53 - Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ 4

53
Το παραμύθι των συναισθημάτων
Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του
ανθρώπου. Η τρέλα, επειδή λυπήθηκε τη βαρεμάρα, πρότεινε να παίξουν κρυφτό. Το ενδιαφέρον
σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει, ενώ η περιέργεια που δεν μπορούσε να κρατηθεί
ρώτησε: «τι είναι το κρυφτό»; Ο ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει και η χαρά άρχισε να πηδάει
πάνω-κάτω, για να καταφέρει να πείσει τον φόβο - και τον δισταγμό να παίξουν κι αυτοί. Αλλά
υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν: Η αλήθεια δεν ήθελε να παίξει, γιατί ήξερε ότι
ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν και η δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει. Η λύπη
ήταν αρκετά στενοχωρημένη, για να μπορεί να παίξει. Ο φόβος πάλι φοβόταν πολύ να παίξει.
«Ένα, δύο, τρία» άρχισε να μετράει η τρέλα. Η πρώτη που κρύφτηκε πίσω από τον πρώτο βράχο
ήταν η τεμπελιά που βαριόταν. Η πίστη πέταξε στους ουρανούς και η ζήλια κρύφτηκε στη σκιά
του μίσους, που με τη δύναμή του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο. Η επιθυμία
κρύφτηκε μέσα σε ένα ηφαίστειο. Η χαρά έτρεχε πάνω-κάτω μέχρι που κρύφτηκε στα πελάγη
της ευτυχίας. Ο έρωτας, όμως, δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες
πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί. «....1000», είπε
και τέλειωσε το μέτρημα η τρέλα κι άρχισε να ψάχνει. Πρώτη βρήκε την τεμπελιά, αφού δεν είχε
κρυφτεί και πολύ μακριά. Μετά βρήκε την πίστη, που μίλαγε φωναχτά στον ουρανό με το Θεό.
Βρήκε τη ζήλια, που κόντευε να σκάσει μέσα στην κρυψώνα της. Βρήκε και τη χαρά, που φώναζε
ευτυχισμένη από τα βάθη του πελάγους. Βέβαια, βρήκε πολύ εύκολα και τον δισταγμό, που δεν
είχε αποφασίσει ακόμα πού να κρυφτεί.
Σιγά-σιγά τους βρήκε όλους, εκτός από τον έρωτα. Η τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε
δένδρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα. Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη
να τα παρατήσει, βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα κι από τον θυμό της άρχισε να τον
κλωτσάει νευρικά, ώσπου ακούστηκε ένα βογγητό πόνου. Ήταν ο έρωτας, που τα αγκάθια της
τριανταφυλλιάς τον είχαν τυφλώσει! Η τρέλα ταράχτηκε, δεν ήξερε πώς να διορθώσει το λάθος
της. Έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη. Ένιωθε τύψεις. Στο τέλος, αφού δε γινόταν να ξαναδώσει το φως
του στον έρωτα, ορκίστηκε να γίνει η οδηγός του. Κι από τότε, ο Έρωτας είναι τυφλός και η Τρέλα
τον συνοδεύει!
(πηγή: antikleidi.wordpress.com)